Η νέα γιατρός είχε τράκ...
Είχε προετοιμάσει την παρουσίαση του ασθενούς όσο καλύτερα μπορούσε. Ηταν η πρώτη φορά που θα παρουσίαζε ένα περιστατικό μπροστα στους λευκούς γιατρούς που επισκέπτονται το νοσοκομείο της...
Η Εστερ, είχε περιποιηθεί τον εαυτό της εκείνο το πρωί. Η μπλούζα της, αν και αρκετα τριμένη, ήταν κάτασπρη. Την είχε πλύνει στο ποτάμι δυό χιλιόμετρα εξω απο την πόλη μέχρι αργά το προηγούμενο βράδυ.Είχε περάσει τα κατσαρά μαλιά της με χένα για να λάμπουν και είχε διακριτικά τονίσει με μία κρέμα απο αβοκάντο τα αιθιοπικά χαρακτηριστικά της.
Τώρα στεκόταν όρθια στην αίθουσα διαλέξεων του μικρού νοσοσκομείου του Γιρκάλεμ μπροστά στους συναδέλφους της και σε καμιά δεκαπενταριά ξένους γιατρούς –έλληνες της είπαν, ήταν απο ένα μεγάλο πανεπιστήμιο της Ευρώπης- που θά έμεναν να εργαστούν μαζί τους για λίγες μέρες. Είχαν φέρει μαζί τους υπολογιστή και προβολέα και ήθελαν οι παρουσιάσεις των περιστατικών να γίνονται με τη χρήση της τεχνολογίας...Ετσι λένε κανουν στα δικά τους νοσκομεία...
Παρουσίασε το περιστατικό με σαφήνεια και αυτοπεποίθηση. Τα αγγλικά της άλλωστε ήταν καλύτερα απο πολλών απο τους επισκέπτες. Στη σχολή της διδάσκονται την ιατρική στα αγγλικά μια και δεν υπάρχει μία μονη αιθιοπική γλώσσα αλλα πολλές διάλεκτοι...
Το αγοράκι είχε έρθει το βράδυ στην εφημερία με σπασμούς... Τόφερε η μάνα του στην αγγαλιά της απο το Βόνσο πέντε ώρες περπάτημα. Αργότερα έπεσε σε λήθαργο... “Febrile on touch” ,ωχρώτητα στις παλάμες, αυχενική δυσκαμψία....ετοιμαζόμαστε για οσφυονωτιαία παρακέντηση...δυστυχώς όμως οι γονείς δεν είχαν λεφτά για να πληρώσουν τα φάρμακα...χάθηκε χρόνος...
Τι μας λέτε; Την διέκοψε ένας γκριζομάλης ελληνας καθηγητής με περισπούδαστο ύφος... Τι θα πεί “febrile on touch”; Πόσο ακριβώς πυρετό είχε δηλαδή το παιδί; Τι θα πεί ωχρώτητα στις παλαμες; Τι αιματοκρίτη είχε δηλαδη;Δεν μπορείτε να είστε πιο σαφής; Το ακροαστήκατε το παιδί;
Η Εστερ κοκκίνησε,τάχασε για λίγο και στραφηκε στους συναδέλφους της για βοήθεια...
-«Να, ξέρετε,το ακουστικό-το μόνο που έχομε- το είχε ο διευθυντής μαζί του....και το τελευταίο μας θερμόμετρο έσπασε πριν δέκα μέρες...»
Και σα να μου φάνηκε πως δάκρυσε.
Θ.Ρόζενμπεργκ
